ივანე კრილოვი - ყვავი და მელა***И.А.Крылов - Ворона и лисица

Басня Ворона и лисица Уж сколько раз твердили миру, Что лесть гнусна, вредна; но только всё не впрок, И в сердце льстец всегда отыщет уголок. * * * Вороне где-то Бог послал кусочек сыра; На ель Ворона взгромоздясь, Позавтракать было совсем уж собралась, Да позадумалась, а сыр во рту держала. На ту беду Лиса близёхонько бежала; Вдруг сырный дух Лису остановил: Лисица видит сыр,— Лисицу сыр пленил. Плутовка к дереву на цыпочках подходит; Вертит хвостом, с Вороны глаз не сводит И говорит так сладко, чуть дыша: «Голубушка, как хороша! Ну что за шейка, что за глазки! Рассказывать, так, право, сказки! Какие пёрушки! какой носок! И, верно, ангельский быть должен голосок! Спой, светик, не стыдись! Что, ежели, сестрица, При красоте такой и петь ты мастерица, Ведь ты б у нас была царь-птица!» Вещуньина* с похвал вскружилась голова, От радости в зобу дыханье сперло,— И на приветливы Лисицины слова Ворона каркнула во всё воронье горло: Сыр выпал — с ним была плутовка такова. Мультфильм Ворона и лисица Красочный мультфильм 1953 года, мудрый, как все басни Крылова. Сопровождается музыкой П. И. Чайковского. ПЕРЕХОДИМ ПО ССЫЛКЕ >>> На сюжет басни Лафонтена, восходящий к Эзопу и Федру. В басне нашли отражение мотивы русской сатиры XVII в. («Сказание о куре и лисице» и др.). Впервые напечатана басня в 1808 году. Лакейство, угодничество стали в те времена своего рода общественным злом, особенно сильным в чиновничьей среде. * Вещунья - предсказательница. В народных легендах и сказках ворон, ворона изображаются как вещие птицы Аудиокниги. ივანე კრილოვი - ყვავი და მელა თარგმანი აკაკი წერეთლისა სადღაცა ყვავსა - ყვანჩალას ეშოვნა ყველის ნაჭერი; ხეზე შემოჯდა, საუზმეს ემზადებოდა მშიერი. ამ დროს, სად იყო, სად არა, გაჩნდა მსუნაგი მელია და ყველის სუნი რომ ეცა, კინაღამ სული დალია. პირს ნდომის ნერწყვი მოადგა, ტუჩები ააცმაცურა, სურვილმა ააცახცახა და ჭირის ოფლში გასწურა. ყვავი მაღლაა, ის დაბლა! რას იზამს, ბევრიც იხტუნოს? ერთადერთიღა ღონეა, რომ თავი მოიკატუნოს. და, მართლაც, ამ ხერხს დაადგა, ფარისევლობა დაიწყო; ჩაცუცქდა საცოდავად იქ და თავი მაღლა აიღო. შესძახა: „მადლი შენს გამჩენს! რა მშვენიერი რამ ხარო! ნეტავი შენის ჭვრეტითა გამაძღო, სწორუპოვარო! შენი თვალების ჭირიმე, ნისკარტის, ბოლო - ფრთებისო! რად არ ხარ მეფედ ფრინვლების? შვენებით ვინ გედრებისო? მაგ შვენებასთან, ცხადია, ხმაც კარგი უნდა გქონდესო და, რომ იმღერო, მგონია, ბულბულიც დაგვიღონდესო!“ თავბრუ დაესხა ყვანჩალას, სთქვა: „მართალს ამბობს მელაო! რატომ არ უნდა ვიმღერო? დეე, გაჰკვირდეს ყველაო!“ დასძახა თვისი „ყვა“, „ყვა“, ‘ყვა“! გავარდა ყველის ნაჭერი; ის მელა - კუდამ ჩასანსლა, ყვავი კი დარჩა მშიერი. ეს პირუტყვების არაკი მხოლოდ იმისი მთქმელია, რომ ყვავი ჩვენშიც ბევრია, და უფრო მეტი - მელია. Сюжет этой басни не был придуман Крыловым — это была очередная русская адаптация истории, которая много веков путешествовала по разным странам. Поучительную сказку о хитрой лисе и доверчивой птице рассказывали Эзоп в Древней Греции, Федр в Римской империи, француз Лафонтен, немец Лессинг и многие другие. Даже в России сюжет был не нов — басню трактовали известные литераторы Тредиаковский и Сумароков. Но величие Крылова проявилось в том, что он сумел сделать язык повествования безупречно лёгким и стилистически простым. Настолько, что он был одинаково интересен и детям, и малограмотным людям, и образованным дворянам и разночинцам.

---

---